از شنبه

این شنبه شاید همان شنبه‌ای باشد که همه منتظرش هستند تا بسیاری از کارهایشان را شروع کنند. از عادت انسان‌هاست که فکر می‌کنند آینده فرد بهتری خواهند شد. شاید از امید ذاتی‌شان به زندگی باشد یا هر دلیل دیگر… اما همین نگاه باعث می‌شود کارهایشان را به تعویق بی‌اندازند. چون فکر می‌کنند آینده انسان بهتری می‌شوند و می‌توانند که کارها را بهتر انجام دهند. در ذهنیت آدمی آینده کارها راحت‌تر انجام می‌شود. البته که آینده سر می‌رسد و خیلی وقت‌ها با گذشته تفاوتی ندارد. از شنبه، از هفته آینده، از سر ماه، از سال نو… این‌ها وعده‌های شروع یک تحول جدید است که اکثریتشان به واقعیت نمی‌رسند. در ذهن پیچیده انسان‌ها آینده محاسبات غریبی دارد. حتی اگر بگوید که آینده خوبی در پیش نیست. آیه یاس برای آینده بخواند؛ اما بازهم در ذهن، خودش را در آینده بهتر می‌بیند. شنبه روز سحرآمیزی در هفته است. در دین یهودیت به روز تعطیل هفتگی (شنبه) می‌گویند؛ که به صورت سمبلیک به معنای هفتمین روز آفرینش است. سنت استراحت شبات ریشه در تورات دارد. تورات می‌گوید خداوند جهان را در شش روز آفرید و در روز هفتم دست نگه داشت. یهودی‌ها از انجام بسیاری از کارها در شنبه خودداری می‌کنند. در برخی مناطق فارس و جنوب هم این مسأله دیده می‌شود و من به عینه دیده‌ام که برای کازرونی‌های سنتی، شنبه روز غریبی است. به اصطلاح می‌گویند: «بازگشت دارد!» معتقدند که از عصر جمعه تا عصر شنبه اگر کاری را انجام دهی تا سه‌شنبه و گاهی تا آخر هفته و حتی تا هفت هفته آن کار تکرار می‌شود. عیادت، مراسم ختم، پرداخت دیون، مراجعه به پزشک، عرض تسلیت، پذیرش تسلی و…  برایشان ناخوشایند است و تا جایی که ممکن باشد پرهیز می‌کنند.